Bayern Monachium
|
|||
 |
|||
| Pełna nazwa | Fußball-Club Bayern München e. V. | ||
| Przydomek | Der FCB (FCB) Die Bayern (Bawarczycy) Stern Des Südens (Gwiazda Południa) FC Hollywood La Bestia Negra[1] "Die Roten |
||
| Maskotka | niedźwiedź Berni | ||
| Barwy | czerwono-niebieskie, trzeci kolor: czarny | ||
| Data założenia | 27 lutego 1900 | ||
| Liga | Bundesliga | ||
| Debiut w najwyższej lidze | 1965 | ||
| Adres | Säbener Straβe 51 81547 Monachium | ||
| Stadion | Allianz Arena | ||
| Prezes | Karl Hopfner | ||
| Trener | Josep Guardiola | ||
| Asystent trenera | Hermann Gerland Peter Hermann |
||
|
|||
| Strona internetowa | |||
Klub został założony w 1900 przez jedenastu piłkarzy pod przewodnictwem Franza Johna[2]. Pomimo iż Bayern zdobył swoje pierwsze Mistrzostwo w 1932 roku[3], klub nie został wybrany do powstałej w 1963 r. nowej Bundesligi[4]. Czasy największych sukcesów przypadły na połowę lat 70., gdy zespół z Franzem Beckenbauerem jako kapitanem trzy razy z rzędu wygrywał Puchar Europy (1974–76).
Od początku sezonu 2005/06 Bayern rozgrywa mecze w roli gospodarza na stadionie Allianz Arena. Wcześniej przez 33 lata zespół występował na Stadionie Olimpijskim. Barwami klubu są czerwień i biel, zaś na herbie znajdują się też barwy Bawarii[5].
Bayern obecnie zrzesza 152 000 członków[6]. Istnieje również 2400 zarejestrowanych fanklubów zrzeszających około 177 000 fanów[6]. Klub posiada sekcje zajmujące się szachami, piłką ręczną, koszykówką, gimnastyką, kręglami, tenisem stołowym, sędziowaniem sportowym oraz seniorską piłką nożną i zrzeszają one w sumie 1100 zawodników[7].
Głównym sponsorem klubu jest obecnie Deutsche Telekom.
Spis treści
Historia
1900–1945
Klub został założony w lutym 1900 roku[8] za sprawą berlińczyka Franza Johna, i jedenastu innych piłkarzy, którzy po konflikcie z włodarzami odeszli z klubu MTV 1879 Monachium. Drużyna zaczęła się wzbogacać w 1907 r., kiedy Bayern przeniósł się do nowej siedziby, na Leopoldstrasse w Monachium. Ich historycznym pierwszym osiągnięciem było wygranie z klubami z Monachium i zajęcie najwyższego miejsca w mieście, ale na większy sukces czekali do 1910 r., gdy wygrali mistrzostwa wschodniego regionu. W następnym roku Bayern obronił tytuł. W tamtym okresie mieli już reprezentanta. Był nim Max Gaberl Gablonsky, który zadebiutował w przegranym przez Niemcy meczu 0:3 z Belgią. Wkrótce nastąpił szybki rozwój klubu. W 1920 r. Bayern miał już 700 członków i stał się tym, czym jest do dzisiaj – największym klubem w Monachium. W 1926 r. drużyna wygrała mistrzostwa południowych Niemiec, a w 1932 r. zdobyła swój pierwszy tytuł mistrzowski. Trenerem, organizatorem i menedżerem był wtedy Richard Dombi. Bayern stał się popularny w Niemczech. Wybuch II wojny światowej odwrócił jednak uwagę od piłki nożnej.1945–1967
Po wojnie niemiecka piłka wymagała rekonstrukcji i odbudowy. W 1954 drużyna narodowa pod wodzą Seppa Herbergera zdobyła swój pierwszy tytuł mistrza świata, dość niespodziewanie pokonując w finale Węgry 3:2. W kadrze grał wtedy kapitan Bayernu Jakob Streitle, ale finał przesiedział na ławce rezerwowych, patrząc jak Fritz Walter i reszta drużyny pokonuje zespół węgierski. Minęło jeszcze trochę czasu, zanim w drużynie narodowej czołowe miejsca zajęli piłkarze Bayernu. Sytuacja nie zmienia się nawet po zdobyciu przez monachijską drużynę Pucharu Niemiec w 1957 r. Następnie nastąpił okres bez sukcesów. Wielki zawód spotkał Bawarczyków, kiedy nie zostali dopuszczeni w 1963 do nowo powstałej Bundesligi. Ale już po dwóch latach Bayern pod wodzą Tschika Cajkovskiego wkroczył w okres dobrobytu, w którym rozwinęły się talenty takich graczy, jak Franz Beckenbauer, Sepp Maier czy Gerd Müller. Pierwszy sezon w Bundeslidze Bawarczycy zakończyli na trzecim miejscu. Beckenbauer i Maier trafili do drużyny narodowej, która wywalczyła srebro na Mistrzostwach Świata w 1966. W 1967 Bayern zdobył swój pierwszy tytuł w Europie. Pokonując po dogrywce Rangers F.C. 1:0 zdobył Puchar Zdobywców Pucharów, a zwycięskiego gola zdobył „Bulle” Roth w 109 minucie.1968-1976
W 1968 nastąpiła przebudowa. Branco Zebec zwolnił Cajkovskiego i wprowadził do drużyny kilka zakazów, mających na celu polepszenie gry piłkarzy. To nie mogło skończyć się dobrze, jednak kibice nie mieli powodu do narzekania. Tym razem Bayernowi udało się wygrać Mistrzostwo kraju i Puchar Niemiec. W międzyczasie w Bundeslidze pojawiła się Borussia Mönchengladbach, która w 1970 i w 1971 odebrała tytuł mistrza Bayernowi.W 1972, już na nowym obiekcie Monachijczycy mieli powody do świętowania. Strzelający wówczas dla Bayernu bramki Gerd Müller ustanowił dotąd niepobity rekord. Zdobył 40 bramek w sezonie, a stosunek goli jego drużyny w ostatniej kolejce wyniósł 55:13, co również jest rekordem (wówczas za wygrany mecz otrzymywano 2 pkt.). Drużyna FCB oprócz mistrzostwa zdobyła jeszcze (w wygranym 2:1 meczu przeciwko 1. FC Köln) Puchar Niemiec. Trenerem w tym zwycięskim sezonie był Udo Lattek. W następnych latach Bayern zdobył kolejne 2 trofea mistrza Niemiec oraz, co najważniejsze, wygrał Puchar Europy Mistrzów Krajowych. Po przebyciu długiej drogi Monachijczycy spotkali w finale Atletico Madryt. Wtedy w ostatnich minutach meczu „Katsche” Schwarzenbeck wyrównał wynik na 1:1, zapewniając Bayernowi drugą szansę w meczu rewanżowym, w Brukseli, gdzie FCB wygrał 4:0 (po dwie bramki strzelili Uli Hoeness i Gerd Müller). W tym samym roku (1974) niemiecka reprezentacja wygrała 2:1 z Holandią finał MŚ. W składzie było aż sześciu Bawarczyków (Maier, Beckenbauer, Schwarzenbeck, Breitner, Hoeness i Müller), z których Breitner (karny) i Müller strzelili gole.
W 1975 Bayern powtórzył swój sukces. W wygranym 2:0 (Roth, Müller) meczu z Leeds w Paryżu FCB triumfował w Pucharze Mistrzów. W następnym sezonie klub z Monachium ponownie zwyciężył europejski Puchar (1:0 przeciwko St. Etienne w Glasgow, bramkę strzelił Roth). Dodatkowo Bayern w tym roku zdobył Puchar Świata (0:0 i 2:0 z Belo Horizonte). W tych udanych latach drużyną kierował Dettmar Cramer. Niestety po tylu sukcesach FCB do 1980 pauzował w Bundeslidze.
1977-1990
1977 był rokiem przemian, zarazem rokiem bez tytułów. Beckenbauer, a rok później Müller wyjechali do USA kontynuować grę w tamtejszej lidze. W 1979 Uli Hoeness został menedżerem zespołu w wieku zaledwie 27 lat. Nowym trenerem został Pal Csernai, a prezydentem Willi O. Hoffman. Nastąpił lepszy okres w dziejach klubu. W 1980 Breitner i młody Rummenigge poprowadzili Bawarczyków do pierwszego od 6 lat mistrzostwa. W 1981 Bayern ponownie wygrał ligę i doszedł do finału Pucharu Mistrzów, gdzie jednak lepsza okazała się Aston Villa, wygrywając 1:0. W tym samym roku Niemcy przegrali finał Mistrzostw Świata z Włochami 1:3. Bramkę dla Niemców zdobył Breitner i jest on jedynym piłkarzem niemieckim, który celnie strzelił do siatki w dwóch finałach Mistrzostw Świata. W 1983 r. powrócił Udo Lattek; rok później Bayern zdobył Puchar Niemiec, pokonując po rzutach karnych Borussię Mönchengladbach. Lothar Matthäus strzelił w tym finale swojego ostatniego gola dla Borussii przed transferem do Monachium. Niedługo potem Rummenigge przeszedł do Interu Mediolan za rekordową wówczas sumę 11 milionów marek. W następnym roku Bayern ponownie zwyciężył w lidze. W 1987 doszedł do finału Pucharu Mistrzów, ale tak jak przed pięcioma laty przegrał, tym razem z FC Porto 1:2. W 1988 drużynę przejął Jupp Heynckes. Zbudował nowy zespół w oparciu o takich graczy, jak Matthäus, Bremhe, Eder, Hughes, Pfaff. W 1989 i 1990 zdobył mistrzostwo Niemiec, ale pozostawał nadal bez sukcesu w najważniejszym z europejskich pucharów; w tym samym czasie Niemcy zdobyli Mistrzostwo Świata z aż sześcioma graczami Bayernu w składzie.1991-1999
Heynckes opuścił zespół w sezonie 91/92, a zastąpił go Søren Lerby. Ten jednak, nie odnosząc sukcesów, został wkrótce zastąpiony przez Ericha Ribbecka; Karl-Heinz Rummenigge i Franz Beckenbauer zostali wiceprezydentami klubu. W sezonie 93/94 Beckenbauer zastąpił pechowego Ribbecka i zdobył mistrzostwo kraju. Następnie zespół przejął Giovanni Trapattoni; Włoch, niezwykle popularny wśród graczy i w mediach, nie przyniósł oczekiwanych sukcesów. Doprowadził drużynę do półfinału Ligi Mistrzów (porażka z Ajaksem Amsterdam), ale w lidze zajął zaledwie 6. miejsce. Trapattoniego zastąpił Otto Rehhagel, który przyprowadził do zespołu kilku graczy, takich jak Klinsmann czy Sforza. On jednak też nie osiągnął zadowalających wyników i tymczasowo zastąpił go Beckenbauer. Po dramatycznym półfinale (2:2 w Monachium i 2:1 na Camp Nou) z Barceloną Bayern pod wodzą Cesarza sięgnął po Puchar UEFA, pokonując w finałowym dwumeczu Girondins Bordeaux (2:0 i 3:1). Po krótkim epizodzie trenerskim Beckenbauera do klubu powrócił Trapattoni. Dwa lata i dwa tytuły: mistrzostwo 1997 i Puchar Niemiec 1998. W 1998 Trapattoniego zastąpił utytułowany Ottmar Hitzfeld. Zdobył kolejne mistrzostwo Niemiec, a Puchar Mistrzów był niezwykle blisko. Po dramatycznej końcówce finału wygrał Manchester United F.C. 2:1 (2 gole Anglików po 90 minucie – Sheringham i Solskjaer), w tym samym roku Puchar Niemiec też był blisko, jednak dopiero po rzutach karnych wygrał Werder Brema.2000-2004
W 2000 r. Bayern sięgnął po mistrzostwo kraju i zdobył również Puchar Niemiec. W 2001 r. Bawarczycy pokonali w finałowym meczu LM Valencię w rzutach karnych i tym samym osiągnęli to czego nie udało im się 2 lata wcześniej. Rok później monachijski klub zajmuje 3. miejsce w lidze, za Leverkusen i Borussią Dortmund.W 2003 r. Bayern zdobył mistrzostwo Niemiec po raz 18. oraz Puchar Niemiec po raz 10.; królem strzelców ligi, na pożegnanie z klubem, został Brazylijczyk Giovanne Elber (21 bramek, wspólnie z Christiansenem z VfL Bochum).
2004-2010
W 2004 Bayern doszedł do 1/8 finału Ligi Mistrzów gdzie zmierzył się z Realem Madryt. W pierwszym meczu po błędzie Olivera Kahna, który przepuścił strzał z rzutu wolnego Roberto Carlosa padł remis 1:1. Na Santiago Bernabéu lepszy był Real i Bayern pożegnał się z Champions League. W Bundeslidze „Bawarczycy” musieli uznać wyższość Werderu Brema, zajmując ostatecznie 2. miejsce, natomiast z Pucharem Niemiec pożegnali się odpadając z drużyną 2. Bundesligi Alemannią Akwizgran. Po sezonie z klubem rozstał się Ottmar Hitzfeld, który prowadził Bayern od 1998 r. Nowym trenerem został mianowany Felix Magath, prowadzący wcześniej VfB Stuttgart. Zmieniło się również miejsce rozgrywania meczów: Bayern przeniósł się na Allianz Arenę, zupełnie nowy stadion wybudowany na Mistrzostwa Świata 2006 r. w Niemczech. Na początku dzielił go z innym monachijskim klubem – TSV 1860, jednak latem 2006 r. z powodu kłopotów finansowych „Lwy” odsprzedały swoje udziały.W sezonach 2003/2004 i 2005/2006 zespół zdobywał dublet, jednak nie osiągał sukcesów w Lidze Mistrzów. Następny sezon okazał się dla bawarskiej drużyny katastrofalny – tylko 4. miejsce w lidze, które nie dawało możliwości wystąpienia w kwalifikacjach do Ligi Mistrzów, oprócz tego zespół nie zdobył żadnego trofeum. Z prowadzeniem drużyny już w trakcie sezonu pożegnał się Magath a jego miejsce zajął ponownie Ottmar Hitzfeld. Przed sezonem 2007/2008 gruntownie przebudowano drużynę. Do zespołu dołączyło 8 piłkarzy m.in. włoski snajper Luca Toni, gwiazda Bundesligi Miroslav Klose oraz Franck Ribéry. Wzmocnienia te okazały się strzałem w dziesiątkę ponieważ „Bawarczycy” zdobyli w tym sezonie Puchar Ligi, Puchar Niemiec, a także Mistrzostwo Kraju. W Pucharze UEFA osiągnęli półfinał, w którym boleśnie ulegli późniejszemu zdobywcy tytułu – Zenitowi Sankt Petersburg, remisując najpierw w Monachium 1:1 i przegrywając 0:4 w Sankt Petersburgu. W trakcie sezonu Ottmar Hitzfeld zapowiedział pożegnanie z Bayernem i przyjął propozycję przejęcia reprezentacji Szwajcarii po Mistrzostwach Europy 2008. Nowym trenerem Monachijczyków od 1 lipca 2008 został były piłkarz Bayernu i trener piłkarskiej reprezentacji Niemiec – Jürgen Klinsmann.
27 kwietnia 2009, po przegraniu ligowego meczu ze Schalke 04, a także wcześniejszych porażkach z FC Barceloną w Lidze Mistrzów oraz w lidze z VfL Wolfsburg, został zwolniony z posady szkoleniowca Bayernu. Tymczasowym trenerem Bayernu został Jupp Heynckes. 1 lipca 2009 na stanowisku trenera Heynckesa zastąpił Louis van Gaal, były trener Ajaxu, Barcelony i AZ Alkmaar. Nowy szkoleniowiec podpisał z klubem 2-letni kontrakt. 7 kwietnia 2010 Bayern Monachium wyeliminował Manchester United z Ligi Mistrzów i tym samym awansował do półfinału. Pierwszy mecz Bayern wygrał 2-1. Tydzień później na Old Trafford Manchester United wygrał 3-2, ale to Bayern awansował, gdyż strzelił więcej bramek na wyjeździe. W pierwszym półfinałowym meczu Ligi Mistrzów Bayern Monachium pokonał Olympique Lyon 1:0 po bramce Robbena. W drugim meczu półfinałowym Bayern pokonał OL 3-0 po hat tricku Ivicy Olicia i awansował do finału Ligi Mistrzów, gdzie zmierzył się z Interem Mediolan. W ostatniej kolejce Bundesligi w sezonie 2009/2010 Bayern pokonał drużynę Herthy Berlin i zdobył mistrzostwo Niemiec po raz 22. 15 maja Bayern pokonał Werder Brema 4:0 i tym samym zdobył Puchar Niemiec. 22 maja 2010 klub wystąpił w finale Ligi Mistrzów, przegrywając z Interem Mediolan 0:2. Mimo porażki był to najlepszy sezon Bawarczyków od 2001.
Lata 2011-2012
Na początku 2011 roku, gdy klub pozostawał nadal w rywalizacji Ligi Mistrzów, lecz stało się pewne, że nie zdobędzie mistrzostwa Niemiec poinformowano z wyprzedzeniem czasowym, iż po zakończeniu sezonu zostanie rozwiązany za porozumieniem stron kontrakt trenera van Gaala z Bayernem (rok przed upłynięciem)[9]. 25 marca 2011 ogłoszono, że nowym trenerem od 1 lipca 2011 będzie po raz trzeci Jupp Heynckes (wcześniej był w latach 1987-1991 i od kwietnia do czerwca 2009 roku)[10]. Z powodu dalszych słabych wyników dnia 10 kwietnia 2011 zdecydowano o natychmiastowym zwolnieniu Louisa van Gaala. Drużynę do końca sezonu prowadził jego dotychczasowy asystent Andries Jonker[11], zaś Bayern pod jego wodzą ukończył sezon na trzecim miejscu – nie uzyskąjąc tym samym bezpośredniego awansu do Ligi Mistrzów (drużyna zagrała w kwalifikacjach do tych rozgrywek).Przed sezonem 2011/12 Bayern zakupił: Manuela Neuera, Rafinhe oraz Nilsa Petersena. Pomimo udanego początku sezonu i zajmowania pierwszego miejsca po rundzie jesiennej, Bayern drugi rok z rzędu nie zdobył mistrzowskiej patery. Dotarł do finału Pucharu Niemiec, w którym zagrał z Borussią Dortmund i przegrał 5:2. Bayern wywalczył sobie także drogę do finału Ligi Mistrzów, w którym zagrał z Chelsea, który rozgrywali u siebie. Po raz pierwszy od 1984 roku zdarzyło się aby finał rozgrywek o Puchar Europy odbywał się na stadionie jednego z finalistów rozgrywek. Regulaminowy czas gry i dogrywka doprowadziły do wyniku 1:1, a w rzutach karnych drużyna Chelsea wygrała 4:3.
Po sezonie bez trofeów zarząd dokonał kilku wzmocnień. Do klubu dołączyli: Xherdan Shaqiri, Javier Martínez (najdroższy zawodnik w historii Bayernu), Mario Mandžukić, Dante oraz Claudio Pizarro. 12 sierpnia 2012 w meczu o Superpuchar Niemiec w Monachium na Allianz Arena Bayern pokonał Borussię Dortmund 2:1 po bramkach Mario Mandžukićia i Thomasa Müllera. Dla gości gola strzelił Robert Lewandowski.
Od 2013
16 stycznia 2013 klub ogłosił, że zastępcą Juppa Heynckesa na stanowisku trenera będzie Josep Guardiola[12]. 6. kwietnia po zwycięstwie nad Eintrachtem Frankfurt Bayern zapewnił sobie 23. Mistrzostwo Niemiec (było to najszybsze w historii Bundesligi zdobycie mistrzowskiego tytułu bowiem rok później Bayern zdobył mistrzostwo już w marcu; FCB zwyciężyło rozrywki z rekordowym osiągnięciem 91. punktów); Bawarczycy odebrali paterę 11. maja na stadionie Allianz Arena jedną kolejkę przed końcem rozgrywek. W maju po pokonaniu Barcelony w dwumeczu 7:0 Bayern awansował do finału na Wembley, gdzie spotkał się z Borussią Dortmund. Bayern zapewnił sobie Puchar Europy dopiero w 89 minucie po golu Robbena na 2:1. Bayern po raz 5 został mistrzem Europy. W lipcu 2013 roku klub opuścił Mario Gómez, który za 20 mln euro przeniósł się do włoskiej Fiorentiny. Ponadto szeregi Bawarczyków opuścił Anatolij Tymoszczuk, który na zasadzie wolnego transferu powrócił do Zenitu Sankt-Petersburgu. Jeśli chodzi o wzmocnienia to klub pozyskał za 37 mln euro Niemca Mario Götze, oraz za 25 mln euro Hiszpana Thiago Alcântarę. 27 lipca Bayern został pokonany w finale Superpucharu Niemiec 2:4 przez Borussie Dortmund. Dwie bramki dla drużyny zdobył Arjen Robben. Kilka dni później piłkarze Guardioli wygrali turniej „Audi Cup”, eliminując w półfinale São Paulo oraz w finale Manchester City.30 sierpnia 2013 w finale Superpucharu Europy rozegranego w Pradze, Bayern po konkursie rzutów karnych pokonał Chelsea F.C. 5:4, zdobywając to trofeum po raz pierwszy w swojej historii. 21 grudnia 2013 podopieczni Guardioli zdobyli po raz pierwszy w historii klubu Klubowe mistrzostwo świata. "Bawarczycy" wyeliminowali w półfinale Guangzhou (3:0), a w finale wygrali 2:0 z Rają Casablanca.
4 stycznia 2014 klub pozyskał Roberta Lewandowskiego, który podpisał 5-letni kontrakt. Umowa weszła w życie 1 lipca 2014.[13]
25 marca 2014, dzięki wygranej 3:1 na wyjeździe z Herthą Berlin, Bayern wyśrubował kolejny rekord, zapewniając sobie Mistrzostwo Niemiec na 7 kolejek przed końcem ligowego sezonu. Jest to 24 tytuł mistrzowski w historii klubu.
29 kwietnia drużyna Guardioli przegrała rewanżowy półfinał w Lidze Mistrzów z Realem Madryt 0:4. Bayern tym samym nie obronił wywalczonego w 2013 trofeum w Champions League.
28 sierpnia 2014 roku nowym zawodnikiem Bayernu został Xabi Alonso. Został on pozyskany z Realu Madryt.
Herb
Herb Bayernu był kilkakrotnie zmieniany. Ten pierwszy był niebieski i składał się ze stylizowanych liter F, C, B, M połączonych w jeden symbol. Według niektórych źródeł barw Bawarii miano użyć po raz pierwszy w 1954[5], jednak w rzeczywistości pojawiły się one na herbie dopiero w roku 1961[14].Obecna wersja herbu wiele razy ewoluowała. Początkowo był tylko jednej barwy, niebieskiej lub czerwonej, zaś od roku 1961 jest on niebieski, czerwony i biały (w różnych, lecz zbliżonych do siebie formach graficznych). Na czerwonym pierścieniu znajduje się biały napis FC Bayern München (w latach 1970-2002 FC Bayern München EV), zaś w centrum herbu umieszczone są bawarskie barwy[14].
Sukcesy
Bayern jest najbardziej utytułowanym niemieckim klubem w historii krajowych rozgrywek, zdobył m.in. największą liczbę tytułów Mistrzowskich i najwięcej Pucharów Niemiec. Klub jest także najbardziej utytułowanym klubem Niemieckim w rozgrywkach międzynarodowych i zdobył w sumie sześć Europejskich Pucharów[15]. Bayern jest jednym z trzech klubów, które zdobyły wszystkie trzy najważniejsze Europejskie Puchary, a także ostatnim klubem, który zdobył Puchar Europy trzy raz z rzędu.Trofea międzynarodowe
|
||||||
| Rozgrywki | Osiągnięcie | Razy | Sezon(y) | |||
 Klubowe mistrzostwa świata |
zdobywca | 1 | 2013 | |||
| finalista | 0 | |||||
 Puchar Interkontynentalny |
zdobywca | 2 | 1976, 2001 | |||
| finalista | 0 | |||||
 Puchar Europy/ Liga Mistrzów |
zdobywca | 5 | 1974, 1975, 1976, 2001, 2013 | |||
| finalista | 5 | 1982, 1987, 1999, 2010, 2012 | ||||
 Puchar UEFA/ Liga Europy |
zdobywca | 1 | 1996 | |||
| finalista | 0 | |||||
 Puchar Zdobywców |
zdobywca | 1 | 1967 | |||
| finalista | 0 | |||||
 Superpuchar UEFA |
zdobywca | 1 | 2013 | |||
| finalista | 3 | 1975, 1976, 2001 | ||||
 Puchar Miast Targowych |
zdobywca | 0 | ||||
| finalista | 0 | |||||
| ćwierćfinalista | 2 | 1963, 1971 | ||||
Trofea krajowe
|
||||||
| Rozgrywki | Osiągnięcie | Razy | Sezon(y) | |||
 Mistrzostwo |
I miejsce | 25* (rekord) |
1932** [16], 1969, 1972, 1973, 1974, 1980, 1981, 1985, 1986, 1987, 1989, 1990, 1994, 1997, 1999, 2000, 2001, 2003, 2005, 2006, 2008, 2010, 2013, 2014, 2015 | |||
| II miejsce | 10 | 1970, 1971, 1988, 1991, 1993, 1996, 1998, 2004, 2009, 2012 | ||||
| III miejsce | 5 | 1966, 1976, 1982, 2002, 2011 | ||||
 Puchar |
zdobywca | 17* (rekord) |
1957, 1966, 1967, 1969, 1971, 1982, 1984, 1986, 1998, 2000, 2003, 2005, 2006, 2008, 2010, 2013, 2014 | |||
| finalista | 3 | 1985, 1999, 2012 | ||||
Superpuchar |
zdobywca | 5 | 1982, 1987, 1990, 2010, 2012 | |||
| finalista | 5 | 1989, 1994, 2008, 2013, 2014 | ||||
Puchar Ligi |
zdobywca | 6* (rekord) |
1997, 1998, 1999, 2000, 2004, 2007 | |||
| finalista | 1 | 2006 | ||||
II liga |
I miejsce | 1 | 1965 | |||
| II miejsce | 1 | 1964 | ||||
| III miejsce | 4 | 1949, 1960, 1962, 1963 | ||||
- 2. Oberliga (D3):
- wicemistrz (1x): 1956 (Süd)
- Süddeutsche Meisterschaft:
- mistrz (3x): 1926, 1928, 1932 (Gruppe Südost)
- wicemistrz (4x): 1908, 1910, 1911, 1929
- 3 miejsce (2x): 1930, 1931
- Gauliga Bayern:
- mistrz (1x): 1945 (Südbayern)
- 3 miejsce (4x): 1934, 1936, 1937, 1944 (Südbayern)
- Süddeutsche Pokal:
- zdobywca (1x): 1957
Inne trofea
- Fuji Cup:
- zdobywca (5x): 1986, 1987, 1988, 1994, 1995
- finalista (2x): 1993,1996
- Trofeo Santiago Bernabéu:
- zdobywca (3x): 1979, 1980, 2002
- Trofeo Internacional Ciudad de Terrassa:
- zdobywca (1x): 1973
- Trofeo Teresa Herrera:
- zdobywca (1x): 1989
- Trofeo Naranja:
- zdobywca (1x): 1972
- Trofeo Mohamed V:
- zdobywca (1x): 1972
- finalista (1x): 1969
- Trofeo Ciudad de Las Palmas:
- zdobywca (1x): 1972
- Trofeo Ciudad de Palma:
- finalista (1x): 2007
- Trofeo 75º Anniversario del Club Athlethic Bilbao:
- zdobywca (1x): 1973
- Wiener Stadthallenturnier:
- zdobywca (1x): 1971
- Torneo di Tolosa:
- zdobywca (1x): 1979
- Opel Master Cup:
- zdobywca (2x): 1996, 2000
- finalista (1x): 1997
- IFA Shield:
- zdobywca (1x): 2005
- Saitama City Cup:
- zdobywca (1x): 2008
- finalista (1x): 2006
- Liga Total:
- zdobywca (1x): 2013
- finalista (1x): 2010
- Audi Cup:
- zdobywca (2x): 2009, 2013
- finalista (1x): 2011
- Puchar Franza Beckenbauera:
- finalista (3x): 2007, 2008, 2010
- Telekom Cup:
- zdobywca (2x): 2013, 2014
Statystyki
Ostatnie sezony
| Sezon | Miejsce | M | Z | R | P | G+ | G- | G +/− | Pkt | Puchar | LE | LM |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2013/14 | 1 | 34 | 29 | 3 | 2 | 94 | 23 | 71 | 90 | zwycięstwo | – | PF |
| 2012/13 | 1 | 34 | 29 | 4 | 1 | 98 | 18 | 80 | 91 | zwycięstwo | – | zwycięstwo |
| 2011/12 | 2 | 34 | 23 | 4 | 7 | 77 | 22 | 55 | 73 | Finał | – | Finał |
| 2010/11 | 3 | 34 | 19 | 8 | 7 | 81 | 40 | 41 | 65 | PF | – | 1/8 |
| 2009/10 | 1 | 34 | 20 | 10 | 4 | 72 | 31 | 41 | 70 | zwycięstwo | – | Finał |
| 2008/09 | 2 | 34 | 20 | 7 | 7 | 71 | 42 | 29 | 67 | ĆF | – | ĆF |
| 2007/08 | 1 | 34 | 22 | 10 | 2 | 68 | 21 | 47 | 76 | zwycięstwo | PF | – |
| 2006/07 | 4 | 34 | 18 | 6 | 10 | 55 | 40 | 15 | 60 | 3R | – | ĆF |
| 2005/06 | 1 | 34 | 22 | 9 | 3 | 67 | 32 | 35 | 75 | zwycięstwo | – | 1/8 |
| 2004/05 | 1 | 34 | 24 | 5 | 5 | 75 | 33 | 42 | 77 | zwycięstwo | – | ĆF |
| 2003/04 | 2 | 34 | 20 | 8 | 6 | 70 | 39 | 31 | 68 | ĆF | – | 1/8 |
| 2002/03 | 1 | 34 | 23 | 6 | 5 | 70 | 25 | 45 | 75 | zwycięstwo | – | 1R |
| 2001/02 | 3 | 34 | 20 | 8 | 6 | 62 | 25 | 40 | 68 | PF | – | ĆF |
| 2000/01 | 1 | 34 | 19 | 6 | 9 | 62 | 37 | 25 | 63 | 2R | – | zwycięstwo |
| 1999/00 | 1 | 34 | 22 | 7 | 5 | 73 | 28 | 45 | 73 | zwycięstwo | – | PF |
| 1998/99 | 1 | 34 | 24 | 6 | 4 | 76 | 28 | 48 | 78 | Finał | – | Finał |
| 1997/98 | 2 | 34 | 19 | 11 | 4 | 63 | 39 | 24 | 68 | zwycięstwo | – | ĆF |
| 1996/97 | 1 | 34 | 20 | 11 | 3 | 68 | 34 | 34 | 71 | ĆF | 1R | – |
| 1995/96 | 2 | 34 | 19 | 11 | 4 | 76 | 38 | 38 | 62 | 2R | zwycięstwo | – |
Miejsce = Miejsce w tabeli Bundesligi na koniec sezonu; M = Mecze; Z = Zwycięstwa; R = Remisy; P = Porażki; G+ = Gole zdobyte; G- = Gole stracone; G +/− = Bilans bramkowy; Pkt = Punkty; Puchar = Puchar Niemiec; LE = Liga Europy UEFA; LM = Liga Mistrzów UEFA.
w = Jeszcze uczestniczy; – = Nie uczestniczył; 1R = 1. runda; 2R = 2. runda; 3R = 3. runda; 1/8 = 1/8 finału; ĆF = Ćwierćfinał; PF = Półfinał.
Obiekty
Stadion
Osobny artykuł: 
Obiekty treningowe
Treningowe boisko Bayernu
Obiekty szkoleniowe
W ośrodku szkoleniowym Bayernu Monachium trenują zarówno drużyny juniorskie jaki i pierwszy zespół. Znajduje się on w siedzibie klubu[18][19]. Znajdują się tam cztery boiska trawiaste, w tym jedno z podgrzewaną murawą, jedno boisko ze sztuczną murawą oraz wielofunkcyjna hala sportowa[20].Ośrodek został otwarty w 1990 i przed sezonem 2007/08 przebudowany zgodnie z sugestiami ówczesnego szkoleniowca Jürgena Klinsmanna, który czerpał inspiracje z różnych utytułowanych klubów sportowych. W ośrodku znajdują się teraz m.in. centrum odnowy biologicznej, biura trenerów, szatnie oraz sala konferencyjna. Oprócz tego na jego terenie wybudowano kawiarnię, bibliotekę, pokój do E-learningu oraz pokój rodzinny[18].
W siedzibie Bayernu znajduje się także Akademia Młodzieżowa, a w niej m.in. domy dla talentów spoza miasta. Zawodnicy juniorskich zespołów mają tu warunki zapewniające im dobry piłkarski rozwój. W Akademii wychowali się tacy zawodnicy jak Owen Hargreaves, Bastian Schweinsteiger, Holger Badstuber i Thomas Müller[19].
Trenerzy
Dotychczasowi trenerzy
Od chwili awansu do Bundesligi w 1965 Bayern prowadziło 18 trenerów (Josep Guardiola jest dziewiętnastym). Udo Lattek, Franz Beckenbauer, Giovanni Trapattoni, Ottmar Hitzfeld prowadzili zespół dwukrotnie[21], a Jupp Heynckes trzykrotnie.
Josep Guardiola – obecny trener Bayernu Monachium
| Nr. | Trener | Od | Do | Dni | Sukcesy | |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 |  Zlatko Čajkovski |
01/07/63 | 30/06/68 | 1096 | 3 | dwa Puchary Niemiec, jeden Puchar Zdobywców Pucharów |
| 2 | Branko Zebec |
01/07/68 | 13/03/70 | 621 | 2 | jedno mistrzostwo, jeden Puchar Niemiec |
| 3 |  Udo Lattek |
14/03/70 | 02/01/75 | 1756 | 5 | trzy mistrzostwa, jeden Puchar Niemiec, jeden Puchar Europy |
| 4 | Dettmar Cramer |
16/01/75 | 01/12/77 | 1051 | 3 | dwa Puchary Europy, jeden Puchar Interkontynentalny |
| 5 |  Gyula Lorant |
02/12/77 | 28/02/79 | 454 | – | |
| 6 | Pal Csernai |
01/03/79 | 16/05/83 | 1538 | 4 | dwa mistrzostwa, jeden Puchar Niemiec, jeden Superpuchar Niemiec |
| 7* | Reinhard Saftig |
17/05/83 | 30/06/83 | 45 | – | |
| 8 | Udo Lattek |
01/07/83 | 30/06/87 | 1461 | 5 | trzy mistrzostwa, dwa Puchary Niemiec |
| 9 | Jupp Heynckes |
01/07/87 | 08/10/91 | 1561 | 4 | dwa mistrzostwa, dwa Superpuchary Niemiec |
| 10 |  Søren Lerby |
09/10/91 | 11/03/92 | 155 | – | |
| 11 | Erich Ribbeck |
12/03/92 | 27/12/93 | 656 | – | |
| 12 | Franz Beckenbauer |
07/01/94 | 30/06/94 | 175 | 1 | jedno mistrzostwo |
| 13 |  Giovanni Trapattoni |
01/07/94 | 30/06/95 | 365 | – | |
| 14 | Otto Rehhagel |
01/07/95 | 27/04/96 | 302 | – | |
| 15* | Franz Beckenbauer |
29/04/96 | 30/05/96 | 63 | 1 | jeden Puchar UEFA |
| 16 | Giovanni Trapattoni |
01/07/96 | 30/06/98 | 730 | 3 | jedno mistrzostwo, jeden Puchar Niemiec, jeden Puchar Ligi |
| 17 | Ottmar Hitzfeld |
01/07/98 | 30/06/04 | 2192 | 11 | cztery mistrzostwa, dwa Puchary Niemiec, jeden Puchar Europy (Liga Mistrzów), trzy Puchary Ligi, jeden Puchar Interkontynentalny |
| 18 | Felix Magath |
01/07/04 | 31/01/07 | 945 | 5 | dwa mistrzostwa, dwa Puchary Niemiec, jeden Puchar Ligi |
| 19 | Ottmar Hitzfeld |
01/02/07 | 30/06/08 | 516 | 3 | jedno mistrzostwo, jeden Puchar krajowy, jeden Puchar Ligi |
| 20 | Jürgen Klinsmann |
01/07/08 | 27/04/09 | 302 | – | |
| 21* | Jupp Heynckes |
27/04/09 | 31/05/09 | 35 | – | |
| 22 |  Louis van Gaal |
01/07/09 | 10/04/11 | 649 | 3 | jedno mistrzostwo, jeden puchar Niemiec, jeden Superpuchar Niemiec |
| 23* | Andries Jonker |
10/04/11 | 01/06/11 | 125 | – | |
| 24 | Jupp Heynckes |
01/07/11 | 30/06/13 | 730 | 4 | jedno mistrzostwo, jeden Puchar Niemiec, jeden Puchar Europy (Liga Mistrzów), jeden Superpuchar Niemiec |
| 25 |  Josep Guardiola |
01/07/13 | 5 | dwa mistrzostwa, jeden Puchar Niemiec, jeden Superpuchar UEFA, jedno Klubowe Mistrzostwo Świata | ||
Obecny sztab szkoleniowy
- Aktualne na dzień 15 lipca 2013[22]
| Josep Guardiola |
Trener |
| Doménec Torren |
Asystent |
| Hermann Gerland |
Asystent |
| Carles Planchart |
Asystent |
| Toni Tapalovic |
Trener bramakrzy |
| Lorenza Buenaventura |
Trener przygotowania fizycznego |
 Marcelo Martins |
Fizjoterapeuta |
| Andreas Kornmayer |
Fizjoterapeuta |
| Lars Konetka |
Analityk |
Zawodnicy
Znani byli gracze
| "Greatest Ever" to skład wybrany przez ponad 66 000 fanów w 2005. Trenerem wybrano Ottmara Hitzfelda[23]. |
- 1970:
- 1980:
- 1990:
- 2000:
Kapitanowie
Philipp Lahm – obecny kapitan Bayernu Monachium
| Lata | Kapitan |
|---|---|
| 1965–1970 | Werner Olk (OB) |
| 1970–1977 | Franz Beckenbauer (OB) |
| 1977–1979 | Sepp Maier (BR) |
| 1979 | Gerd Müller (NA) |
| 1979–1980 | Georg Schwarzenbeck (OB) |
| 1980–1983 | Paul Breitner (PO) |
| 1983–1984 | Karl-Heinz Rummenigge (NA) |
| 1984–1991 | Klaus Augenthaler (OB) |
| 1991–1994 | Raimond Aumann (BR) |
| 1994–1996 | Lothar Matthäus (OB) |
| 1997–1999 | Thomas Helmer (OB) |
| 1999–2002 | Stefan Effenberg (PO) / Oliver Kahn (BR) |
| 2002–2008 | Oliver Kahn (BR) |
| 2008–2011 | Mark van Bommel (PO) |
| 2011–obecnie | Philipp Lahm (OB) |
Skład zespołu
Stan na 29 sierpnia 2014
|
|
- Zastrzeżone numery
dla fanów klubu (tzw. dwunasty zawodnik)Inne sekcje klubu
Bayern Monachium II
Zespół rezerw to miejsce, w którym utalentowani zawodnicy mogą dalej się rozwijać i być może kiedyś przebić się do pierwszej drużyny. Rezerwami opiekują się byli zawodnicy Bayernu, Mehmet Scholl i Gerd Müller[28]. Od 1994, gdy powstała Regionalliga Bayern II występuje w Regionallidze Süd, zaś wcześniej od 1978 grał w Oberlidze. W sezonie 2007/08 awansował do nowo-utworzonej III ligi. Od 1978 gra w najwyższej lidze, w jakiej DFB pozwala występować zespołom rezerwowym[29].- Kadra
- Aktualne na dzień 31 stycznia 2011[30]
|
|
Juniorzy
W juniorskich zespołach Bayernu Monachium wychowało się wielu znanych później w Europie zawodników, m.in. Owen Hargreaves, Thomas Hitzlsperger, Philipp Lahm i Bastian Schweinsteiger. Sekcja ta została utworzona w 1902, zaś obecnie zajmują się nią Werner Kern i Björn Andersson. Ogólnie Bayern posiada jedenaście zespołów juniorskich, w których występuje w sumie 170 zawodników (od lat 10 wzwyż)[31].- Skład kadry U-19
|
|
Piłka nożna kobiet
Drużyna kobiet prowadzona jest przez Günther Wörle. W sezonie 2008/09 zespół zajął drugie miejsce w Bundeslidze kobiet. Sekcja ta powstała w 1970 i obecnie obejmuje 4 zespoły, w których występuje 90 zawodniczek. Największym sukcesem kobiecej drużyny było zdobycie Mistrzostwa Niemiec w 1976[32].- Skład
|
|
Inne sekcje sportowe
Bayern ma swoich przedstawicieli[7] także w innych sportach:- Koszykówka od 1946 z 280 zawodnikami w 19 zespołach – zobacz: Bayern Monachium (koszykówka)
- Kręgle od 1984 z 46 zawodnikami w 4 zespołach
- Szachy od 1908 z 97 zawodnikami w 8 zespołach
- Gimnastyka od 1974 z 35 gimnastykami w 1 zespole
- Piłka ręczna od 1945 z 300 zawodnikami w 10 zespołach
- Tenis stołowy od 1946 z 160 zawodnikami w 12 zespołach
- Sędziowie sportowi od 1919 w 115 sędziami
- Seniorska piłka nożna od 2002 z 135 zawodnikami w 5 zespołach
Przypisy
- Women. W: Oficjalna strona Bayernu Monachium [on-line]. 2005. [dostęp 7 lipca 2008].
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz